Χρόνια Ιγμορίτιδα και οι Επιπλοκές της

Η χρόνια πυώδης ιγμορίτιδα, ιδιαίτερα η γναθιαία ιγμορίτιδα, είναι μια εξαιρετικά επίμονη λοιμώδης νόσος που μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για σοβαρές μικροβιακές λοιμώξεις και να θέσει τα θεμέλια για αυτοάνοσα νοσήματα. Αυτή η κατάσταση συχνά αναπτύσσεται μετά από ένα κοινό κρυολόγημα και μπορεί να διαρκέσει για όλη τη ζωή.

Συμπτώματα περιλαμβάνουν:

1. Υπερβολική βλέννα στη μύτη, μερικές φορές υδαρή εκκρίσεις
2. Ρινική συμφόρηση
3. Πονοκεφάλους
4. Αδυναμία
5. Δυσάρεστη αναπνοή
6. Γκρι-καφέ επίστρωση στη γλώσσα το πρωί

Θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει αντιβιοτικά και πλύσεις της ρινικής κοιλότητας. Δυστυχώς, πολλοί ασθενείς διακόπτουν τη θεραπεία μόλις υποχωρήσει ο πυρετός και η ρινική εκκένωση, συχνά οδηγώντας σε χρόνια ιγμορίτιδα.

Η χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε ατροφικές αλλαγές στους ρινικούς κόλπους. Οι κόλποι φιλτράρουν τον αέρα που αναπνέουμε, αλλά όταν μολύνονται, μπορούν να επιτρέψουν σε ιούς και βακτήρια να εγκατασταθούν στα τοιχώματά τους και να διεισδύσουν στο σώμα. Αυτοί οι παθογόνοι οργανισμοί μπορούν να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος, φτάνοντας ενδεχομένως στις ρίζες των άνω δοντιών και προκαλώντας χρόνια περιοδοντίτιδα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορούν να εισχωρήσουν στην κρανιακή κοιλότητα μέσω του ηθμοειδούς οστού ή της κυκλοφορίας του αίματος, οδηγώντας σε εγκεφαλίτιδα και σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Τα συμπτώματα αυτής της προόδου περιλαμβάνουν ακραία αδυναμία, αυξημένη υπνηλία, νευρικότητα και κατάθλιψη.

Μια υπερδραστήρια ανοσολογική αντίδραση μπορεί να προκαλέσει αυτοάνοσα νοσήματα όπως νευροπάθεια, πολλαπλή σκλήρυνση, διάφορες μυοπάθειες, σύνδρομο Alzheimer κ.ά. Το σώμα παράγει μεγάλο αριθμό αντισωμάτων για να καταπολεμήσει τη φλεγμονή, αλλά αυτά τα αντισώματα μπορεί να αρχίσουν να επιτίθενται σε υγιή κύτταρα, προκαλώντας βλάβες στον εγκέφαλο, τα νεύρα, τους μυς και τους χόνδρους. Αυτό μπορεί να επιδεινωθεί, οδηγώντας μερικές φορές σε αναπηρία ή θάνατο.

Ανατομικά, οι άνθρωποι έχουν πέντε κόλπους στο κρανίο. Όταν αυτοί οι κόλποι συσσωρεύουν πύον λόγω αθεράπευτου κρυολογήματος ή τραύματος, μπορεί να προκληθούν πονοκέφαλοι, αδυναμία και κατάθλιψη λόγω τοξικότητας. Τα αντιβιοτικά δεν είναι πάντα αποτελεσματικά, καθώς δεν μπορούν να χορηγούνται σε μεγάλες ποσότητες συνεχώς.

Οι γναθιαίοι κόλποι παίζουν κρίσιμο ρόλο στην άμυνα κατά των μικροβίων και των ιών. Ωστόσο, όταν η νόσος επικρατεί, αυτοί οι κόλποι γίνονται πηγή μόλυνσης και είναι δύσκολο να θεραπευτούν.

Εναλλακτική Θεραπευτική Προσέγγιση

Έχουμε αναπτύξει μια εναλλακτική θεραπεία, ενσωματώνοντας διάφορες συμπληρωματικές μεθόδους για να στοχεύσουμε αποτελεσματικά τη νόσο:

• Ενδοφλέβια θεραπεία με όζον .
• TenPass θεραπεία με όζον, που καταστρέφει τα μικρόβια και φιλτράρει το αίμα.
• Ενδοφλέβιος ακτινοβόληση του αίματος με λέιζερ.
• Διαδερμική υπεριώδης θεραπεία για σημαντική ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Προληπτικά Μέτρα

Προληπτικά προγράμματα πρέπει να διεξάγονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, περιλαμβάνοντας:

• Αποφυγή έκθεσης σε κρυολογήματα, σκόνη κλπ.
• Λήψη φαρμάκων που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
• Μηνιαία ενδοφλέβια θεραπεία με όζον.
• Ενδοφλέβιες βιταμίνες .

Κατά τη διάρκεια ενός κρυολογήματος, οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν αντιβιοτικά για να αποτρέψουν την επανεμφάνιση της αρχικής κατάστασης. Μετά τη θεραπεία, είναι κρίσιμο να διατηρείται η καθαριότητα της μύτης, του στόματος και της γλώσσας για να αποτραπεί η εξάπλωση της μόλυνσης. Οι ασθενείς πρέπει επίσης να τηρούν προληπτικά μέτρα, όπως αποφυγή υποθερμίας, μη κατανάλωση κρύων τροφίμων ή ποτών και χρήση μάσκας κατά τη διάρκεια επιδημιών.

Συμπεράσματα: Η έγκαιρη θεραπεία της ιγμορίτιδας είναι κρίσιμη για την πρόληψη σοβαρών χρόνιων λοιμώξεων και της σταδιακής δηλητηρίασης του εγκεφάλου από ιούς.

Να είστε υγιείς.