Οι βιολόγοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν πάνω από 9 δισεκατομμύρια διαφορετικοί ιοί στον κόσμο, με περίπου εκατό από αυτούς να είναι γνωστοί ως θανατηφόροι (για παράδειγμα, ο ιός της “ισπανικής γρίπης” που σκότωσε το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού σε έξι μήνες το 1917, η γρίπη των χοίρων, η γρίπη των πτηνών,  Έμπολα, ο κορονοϊός που αυτή τη στιγμή προκαλεί παγκόσμιο πανικό και καραντίνες. Ανά πάσα στιγμή, ένας θανατηφόρος ιός μπορεί να εμφανιστεί, ικανός να αποδεκατίσει τον πληθυσμό της Γης, αφήνοντάς μας αβοήθητους. Η ανάπτυξη εμβολίου συνήθως διαρκεί 1,5 χρόνια, ενώ σε τέτοια σενάρια θα είχαμε μόνο λίγες μέρες. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν αποτελεσματικά αντιιικά φάρμακα και αυτή η πραγματικότητα πρέπει να αναγνωριστεί.

Τι Πρέπει να Γίνει;

Για ασθενείς με ύποπτες σοβαρές ιογενείς λοιμώξεις, πρέπει να διεξάγεται ενδοφλέβια θεραπεία με υψηλές δόσεις όζοντος. Αυτό μπορεί να χρησιμεύσει ως μέσο για να σταματήσει γρήγορα μια επιδημία. Σε περιπτώσεις όπως υποξείων ιογενών λοιμώξεων, όπως ηπατίτιδα B, C, ιός Epstein-Barr, CMV και Herpes Zoster, που καταστρέφουν τα κύτταρα του σώματος

Ωστόσο, η εξάλειψη ενός χρόνιου ιού είναι σχετικά απλή — η μεγαλύτερη πρόκληση είναι ο καθαρισμός του αίματος από προϊόντα αποσύνθεσης και αντισώματα. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούμε την τεχνική TEN PAS, η οποία εξαλείφει τον ιό ενώ ταυτόχρονα φιλτράρει το αίμα. Χρησιμοποιείται διαδερμική υπεριώδης ακτινοβολία για να εξουδετερώσει τους ιούς και να διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος και της λέμφου. Η θεραπεία με όζον σε σάουνα σκοτώνει τους ιούς στο δέρμα και στην επιφάνεια του δέρματος, ενώ η ενδοκολπική θεραπεία με όζον εξαλείφει τους ιούς στα γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα. Οι τοπικές εφαρμογές όζοντος (ενέσεις σε αρθρώσεις και μύες) είναι επίσης δυνατές.

Για υποξείες ιογενείς λοιμώξεις, χρησιμοποιούνται αυτόλογη αιματοθεραπεία και κολλοειδείς διαλύσεις μετάλλων για να μετριαστούν οι συνέπειες. Επιπλέον, η λήψη ειδικών παρασκευασμάτων από μύκητες μπορεί να βοηθήσει στην αντικατάσταση του ιικού RNA. Τα αποτελέσματά μας μέχρι σήμερα ήταν θετικά

Χρόνια Ηπατίτιδα

Η χρόνια ηπατίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης-δυστροφική διάχυτη ηπατική νόσος διαφόρων αιτιολογιών, που διαρκεί περισσότερο από 6 μήνες, με διάφορους βαθμούς νέκρωσης και φλεγμονής των ηπατικών κυττάρων, χωρίς να διαταράσσει τη λοβιδική και αγγειακή δομή του ήπατος. Εμφανίζεται με ασθενικό-βλαστικό, δυσπεπτικό και χολοστατικό σύνδρομο, ή με τον συνδυασμό τους.

Η πιο κοινή αιτία της χρόνιας ηπατίτιδας είναι μια προηγούμενη ιογενής ηπατίτιδα. Ο ιός εισέρχεται στο αίμα μέσω μετάγγισης αίματος, ανεπαρκούς αποστείρωσης ιατρικών εργαλείων, χρήσης της ίδιας βελόνας, καθώς και μέσω σεξουαλικής και ενδομήτριας μετάδοσης.

Προς το παρόν, έχουν αναγνωριστεί επτά τύποι ιογενούς ηπατίτιδας — A, B, C, D, E, F και G. Η χρόνια μορφή της νόσου παρατηρείται στην ηπατίτιδα B, C και D. Η ηπατίτιδα C είναι η πιο κοινή. Η συνλοίμωξη με τον ιό D πάνω από τον ιό B επιδεινώνει σημαντικά την πορεία της νόσου. Οι προδιαθεσικοί παράγοντες για τη χρονιότητα της νόσου μπορεί να περιλαμβάνουν ανοσολογική ανεπάρκεια, ανεπάρκεια ανοσίας ή διαταραχές της κυτταρικής ανοσίας.

Θεραπεία με Όζον για Χρόνια Ηπατίτιδα

Η ενδοφλέβια έγχυση όζοντος χρησιμοποιείται συχνά για τη θεραπεία της χρόνιας ηπατίτιδας. Οι ενδοφλέβιες θεραπείες μπορούν να αντικατασταθούν με ορθική χορήγηση όζοντος ή μικρή αυτοαιμοθεραπεία με όζον.

Η θεραπεία με όζον μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μονοθεραπεία για τη χρόνια ηπατίτιδα ή σε συνδυασμό με φαρμακευτικές μεθόδους θεραπείας. Η θεραπευτική επίδραση του όζοντος επιτρέπει σημαντική μείωση της χρήσης δαπανηρών φαρμάκων.

Παθογένεση Ιογενών Ηπατικών Βλαβών

Ο ιός εισέρχεται στο κύτταρο και αναπαράγεται, οδηγώντας στο σχηματισμό αντιγόνων, που συνοδεύονται από βλάβη και θάνατο του κυττάρου, προκαλώντας ανοσολογική αντίδραση.

Τα αντισώματα παράγονται κατά των αντιγόνων, σχηματίζοντας ανοσοσυμπλέγματα που αποβάλλονται από το σώμα. Αυτό διεγείρει την ενεργοποίηση των ενζύμων και τη φλεγμονή των ιστών.

Οι ανοσολογικές διαταραχές οδηγούν στην ανάπτυξη μικροθρόμβων και διαταραχών της πήξης του αίματος. Οι μικροθρόμβοι συνοδεύονται από μικρονεκρώσεις, που μεταβαίνουν σε δευτερογενή αντιδραστική φλεγμονή.

Σε αντίθεση με τη χρόνια ιογενή ηπατίτιδα, η αλκοολική ηπατίτιδα προκύπτει από τοξική ηπατική βλάβη, όπου ο βαθμός παθολογικών αλλαγών σχετίζεται άμεσα με τη δόση και τη διάρκεια κατανάλωσης αλκοόλ. Περίπου το 90% του αιθανόλης που εισέρχεται στο σώμα επεξεργάζεται από το ήπαρ, σχηματίζοντας ακεταλδεΰδη, μια ουσία με άμεση τοξικότητα. Ως αποτέλεσμα, προκαλείται νέκρωση των ηπατοκυττάρων, απόθεση αλκοολικού υαλίνου και λίπους, ανάπτυξη ουδετεροφιλικής διήθησης και ίνωσης.

Αντιιική Επίδραση του Όζοντος

Στη θεραπεία της ιογενούς ηπατίτιδας, η αντιιική επίδραση είναι πρωταρχικής σημασίας. Το όζον έχει άμεση καταστροφική επίδραση στους ιούς. Η εξουδετέρωση των ιών επιτυγχάνεται επίσης μέσω της οξειδωτικής δράσης των υπεροξειδίων, που καταστρέφουν τους υποδοχείς των ιικών κυττάρων, αποτρέποντας τον ιό να προσκολληθεί στα ηπατικά κύτταρα. Ως αποτέλεσμα, ο ιός δεν μπορεί να διεισδύσει στο κύτταρο και διακόπτεται ο κύκλος αναπαραγωγής του. Η διαδικασία αναπαραγωγής διακόπτεται επίσης λόγω της διάσπασης του γενετικού υλικού του ιού από το όζον.

Τα κύτταρα που έχουν ήδη μολυνθεί από τον ιό είναι λιγότερο ανθεκτικά στις επιδράσεις του όζοντος σε σύγκριση με τα υγιή κύτταρα. Αυτά τα εξασθενημένα κύτταρα καταστρέφονται μαζί με τους ιούς σε υψηλές συγκεντρώσεις όζοντος και αποβάλλονται ενεργά από το σώμα.

Το όζον ενισχύει την αντιιική ανοσία του σώματος, ενεργοποιώντας τόσο την κυτταρική όσο και την χυμική ανοσία. Υπό την επίδραση του όζοντος, τα αιμοσφαίρια αυξάνουν την παραγωγή κυτοκινών, ειδικά της ιντερφερόνης, ενός από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της εσωτερικής άμυνας του σώματος κατά των ιογενών λοιμώξεων. Όλοι αυτοί οι παράγοντες συμβάλλουν στην καταστολή και εξάλειψη της φλεγμονώδους διαδικασίας.