Την 11η Ιουνίου 2012, μια νεαρή γυναίκα, ηλικίας 27 ετών, διακομίστηκε σε εμάς σε κρίσιμη κατάσταση. Προηγουμένως, είχε εισαχθεί στο Γενικό Νοσοκομείο της Λεμεσού, όπου διαπιστώθηκε δηλητηρίαση από χλώριο με δόση που υπερέβαινε το 50%, μια κατάσταση που θεωρείται θανατηφόρα για τον οργανισμό.

Το προηγούμενο βράδυ, μετά από μια βραδινή έξοδο, επέστρεψε σπίτι και πήγε για ύπνο, ενώ είχε τις λευκές κουρτίνες στο καθαριστήριο, επικεντρώνοντας την προσοχή στο λεύκανσή τους με χλώριο.

Το πρωί, η φίλη της τη βρήκε αναίσθητη και κάλεσε ασθενοφόρο, που τη μετέφερε στο νοσοκομείο. Εκεί, η πρόγνωση ήταν δυσμενής και παρόλο που υπήρχε κίνδυνος κατά τη μεταφορά, αποφασίστηκε η μεταφορά της σε εμάς.

Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά δύσκολη, με την ασθενή να αντιμετωπίζει σοβαρή αδυναμία και έντονους πονοκεφάλους.

Μετά από αίτημα βοήθειας προς διεθνείς κλινικές και την αποτυχία να λάβουμε θεραπευτικές συστάσεις, αποφασίσαμε να αναλάβουμε τη θεραπεία μόνοι μας. Επιλέχθηκε μια τακτική επίθεσης με χορήγηση ενδοφλεβίων δόσεων όζοντος έως και πέντε φορές την ημέρα.

Ένας αναισθησιολόγος ανέλαβε τη φροντίδα της ασθενούς για δέκα ημέρες, κατά τις οποίες σημειώθηκαν περισσότερες από οκτώ καρδιακές ανακοπές που αντιμετωπίστηκαν με ηλεκτροσόκ.

Μετά από δέκα ημέρες θεραπείας, η κατάσταση της ασθενούς βελτιώθηκε σημαντικά: οι πονοκέφαλοι μειώθηκαν και η αδυναμία εξασθένησε. Τα επίπεδα χλωρίου στο αίμα επανήλθαν στα φυσιολογικά επίπεδα.

Αποφασίστηκε η μείωση των ενδοφλεβίων δόσεων όζοντος σε μία ένεση την ημέρα, ενώ η ασθενής εξέλιπε μετά από δέκα ημέρες και εξήλθε από το νοσοκομείο.

Η παρακολούθηση συνεχίζεται και παρατηρείται μια σταδιακή βελτίωση της υγείας της, με περιστασιακούς ελαφρούς πονοκεφάλους πριν από αλλαγές στον καιρό.

Συμπερασματικά, η ενδοφλεβία χορήγηση όζοντος κατόρθωσε να απομακρύνει το χλώριο από τον οργανισμό, σώζοντας έτσι τη ζωή της ασθενούς.

Με εκτίμηση,

Δρ. Γιούρι Νικολένκο